Transmuraaltje; "Geef mij dat tassie effe an"

Huisartsen, specialisten en Raad van Bestuur van het Martini Ziekenhuis gaan samen op compagnonscursus op Vlieland. De boot Regina Andrea meert aan op het havenhoofd van de Jachthaven van Vlieland. De kapitein maakt duidelijk dat we zelf dat tassie, koffers, en een enkele hoofdkussen van de 80 deelnemers moeten uitladen. En dat uitladen graag binnen een kwartiertje omdat we anders te lang de haven blokkeren.
We vormen een lange keten, een huisarts en specialist stappen in het bagageruim en tillen de tassen boven hun hoofd, die aan wal worden gebracht door André Postema (CEO) en Tamara Kroll (CFO). Deze keten is zo snel omdat we allemaal samenwerken in een lange rij op de kade. En zowaar het hele akkefietje is in 10 minuten klaar. Kunnen we dat maar zeggen over alle ketens waar we in participeren. Maar het goede begin van de 3-daagse op Vlieland is gemaakt.

Van belang is dat we als ‘’partners in de zorg’’ ook een keten vormen waarin de patiënt zich beweegt van ziekenhuis naar thuis en weer terug, waarbij de patiënt niet als een hete aardappel wordt door gegeven, maar wel in warme samenwerking over de schotten heen goede zorg krijgt. En dat is niet altijd eenvoudig.

Bij aankomst in hotel Seeduyn, is het eerste onderdeel dat het ‘’kraakt en beeft’’ in alle delen van de keten. Ligt er een zorgplicht voor toegankelijke zorg bij de verzekeraar? En zou die de vestiging als huisarts-praktijkhouder beter moeten faciliteren, of laten we de huisartsenpraktijk langzaam maar zeker opslokken door commerciële partijen? Hoe kan je het speelveld tussen huisarts-waarnemer en huisarts-praktijkhouder wat gelijker maken. Hoe kunnen we verbeteren dat we het vertrouwen in de zorgverlener bevestigen (dat over het algemeen hoog is), door minder wantrouwen vanuit de politiek/burgers, en dat we -opnieuw- regelzucht schrappen?
Er komen deze dagen nog meer onderwerpen aan bod, hoe code rood op de spoed gezorgd heeft voor een dashboard van alle op dat moment beschikbare plekken in de noordelijke eerste hulp afdelingen. Wat een prachtig en goed gewaardeerd onderwerp was: Certe heeft steeds meer de mogelijkheid om met DNA-sequence-technieken om Personalised Medicine toe te passen op patiënten. Dat we door het genotype te kennen, meer behandelingen op maat kunnen geven. Bij SSRI’s is al langer bekend dat deze anders gemetaboliseerd worden door verschillende patiënten.
In de ‘’Draaimeulen, kiek’n we wat ’t wordt’’. Effe een Rapid Rhino inbrengen, een pessarium plaatsen, en ervaren we in de Musketierbar zelf een behandeling van EMDR. Hoe kan die nare ervaring van het enge beest achter de bar geplaatst worden, waardoor deze nare ervaring minder in het zicht is. Opmerkelijk is dat elke deelnemer deze opdracht eenvoudig kan visualiseren, door ons werkgeheugen bezig te laten zijn met het knipperen van de ogen, vervaagt de herinnering aan het beest achter de bar. Zeker spelen spiritualia ook een rol bij deze vervaging.
En, mind you, laaggeletterdheid komt bij 2.5 miljoen mensen voor in Nederland, dat heeft rechtstreeks gevolgen voor de gezondheidsvaardigheden van deze groep. Het microbioom beschrijft de (over)bevolking van miljarden bacteriën op en in ons lichaam, waarin nog steeds geëxperimenteerd wordt met transplantaties van huidmicrobiotica en darmbacteriën. En heeft meer eten van vezels effect op astma? En dé vrouw heeft ook een hart, een speciaal soort nog wel, waarbij niet obstructief coronairlijden meer voorkomt, en daarbij het klachten patroon ook anders is dan bij coronair lijden. Hoe we dat gaan uitleggen aan onze non-binairen in de samenleving is helaas niet verteld.
Dit alles werd ons voorgehouden. Maar het allerfijnst is om gezamenlijk een pubquiz te doen, een bonte avond mee te maken, en te fietsen met collegae, en gezamenlijk de Kleine Beer en de Grote Beer, en Orion op te zoeken in het heelal, in het duister op het strand.

De inzet van ons zorgverleners is enorm, maar natuurlijk maar een zandkorreltje in de totale constellatie. Het is goed om in deze dagen onze inzet te relativeren, en rustig de Melkweg te bekijken.

Mischa J. Hardieck, huisarts en adviseur transmurale samenwerking